Zit jij wel goed?
Slipschool voor ondernemers – deel 3
Eindelijk…
We mogen naar de auto’s.
Ik kies de witte Peugeot 205 met de rode GTI striping.
‘Klik‘.
De deur gaat open en… gordel vast.
De monitor checkt … mijn rijhouding, de stand van mijn zetel en mijn spiegels.
- De bovenkant van de hoofdsteun …
moet zich op gelijke hoogte met de bovenkant van mijn hoofd bevinden. Of minstens zo hoog mogelijk als het niet zo hoog geraakt.
Dit is belangrijk bij plotse manoeuvers of een ongeval. Zeker wanneer je hoofd een achteruitgaande beweging maakt. - De rugleuning …
moet voldoende recht staan, zodat ik ruim zicht heb op de weg maar zodanig dat mijn volledige rug gesteund is. En ook mijn schouders moeten in contact blijven met de rugleuning.
Want ik moet mijn wagen voelen met heel mijn lichaam. - Afstand zetel – stuur.
Oef. Dat is in orde!
Wanneer ik mijn polsen op het stuur leg, blijft mijn rug tegen de rugleuning. En kan ik ontspannen rijden. - Mijn armen lichtjes gebogen.
Ook dat is goed.
Rijden met gestrekte armen zoals in de Formule 1 uit de jaren 60 is niet in orde. Het is vermoeiend en het biedt te weinig ruimte voor snelle reacties.
Idem voor de benen! - Mijn buitenspiegels.
Ai, die moeten bij geregeld worden zodat ik zowel links als rechts een zo groot mogelijk beeld krijg van wat er naast mij gebeurd. - De achteruitkijkspiegel.
Hierin moet ik een zo optimaal mogelijk zicht hebben op alles wat achter mij gebeurt. - En tot slot: Klikvast
De deur vliegt dicht. Mijn houding, de stand van mijn zetel en mijn spiegels zijn goedgekeurd.
Ik draai de contactsleutel om. En geniet de rest van de dag van ‘mijn’ witte bolide…
Zalig is het om er in een comfortabele houding tegenaan te gaan.
Ik heb zicht op alles wat ik achter me laat en ik ben voorbereid op elke hindernis die mijn pad kruist.
De auto-slipschool heeft mij heel veel lessen geleerd. Maar …
Hoe zit het bij jou in de zaak?
Zit jij mooi recht en ontspannen? Met perfect zicht op wat komt?
Of lig je achteruit en zie je nauwelijks de baan? En wat er rond jou gebeurt?
Hoe goed ”voel” jij je bedrijf? Voel je het met je hele lichaam?
En hoe snel weet jij of er iets mis loopt?
Run jij je business zoals ik dat vroeger jarenlang deed? Met de natte vinger?
En neem je beslissingen op basis van veronderstellingen?
Of heb je een dashboard met een aantal heel duidelijke KPI’s (Key Performance Indicators)?
En heb je zicht op wat er voor, naast en achter jou gebeurt?
Laat het ons hieronder weten hoe stevig en comfortabel jij in je ondernemersstoel zit.
Of welke tips jij nog hebt.
We kunnen alleen maar leren van elkaar.
PS: Lees hier deel 1 en deel 2 van ‘Slipschool voor ondernemers‘
Deel 1: “Slipschool voor ondernemers”
Deel 2: “Laat nooit je stuur los“
Leuk Xavier, deze vergelijking met het rijden met een auto. Zeer bevattelijk, maar waar ik het nog meeste moeite mee heb is het bepalen van die KPI’s: in de klassieke management cursussen vertellen je ze dat je er slechts een paar mag hebben (de essentiële) om het beheersbaar te houden.
Zet dat maar eens om in de praktijk.
Lijkt mij een luxe situatie: stevig en comfortabel in je ondernemersstoel zitten.
Je moet al zoveel in de gaten houden en hoe weet je zeker dat je niets over het hoofd ziet?
Dag Ellen,
Daar worstel ik ook steeds mee. Voor mijn medewerkers heb ik een checklist (effectief aanvinken bij start, bepaalde tijdstippen en bij sluit van de zaak) gemaakt waar zij dagelijks mee werken. Dat werkt goed. En ik heb het voor mezelf ook opgemaakt. En elke keer dat ik iets over het hoofd heb gezien, oplossen en vul ik mijn checklist aan.
Ja, daar zeg je wat,
stevig in de ondernemersstoel, en zoveel in de gaten houden…
ondernemen voor mij is steeds met alle tentakels voelen, 10 dingen ineens, van een kleinigheid die direct hersteld moet worden in de productie; een aanpassing van een bestelling voor een klant; een telefoon van een verkoper die met een interessant voorstel komt; een bestelling die sneller moet gebeuren bij de klant; de bank (die al te laat is), die een voorstel heeft uitgewerkt voor de komende investering; voor een idee die in mijn hoofd blijft hangen die ik op een beurs heb gezien; voor welke vervanging van de versleten automaat ik nu zal gaan; voor de bediende die op ziekteverlof zit; voor de leveringen van het materiaal voor de verbouwing aan het terras dat volgende week begint; voor de extra hulp rond Eindejaar die ik niet zo vlot rond krijg als andere jaren; voor een bestelling van grondstoffen die maar niet geleverd wordt; voor een nieuwe machine waar ik wekelijks voor samen zit met de technieker om de laatste aanpassingen te doen; voor het hoopje papieren die ik dagelijks doorworstel…..
Gelukkig zit ik al een tijdje in het vak, heb ik een schat van een vrouw die me steunt en een team van werknemers die achter de zaak staan. En veel dingen tegelijk, georganiseerde drukte, vind ik wel fijn. Maar soms… als ik merk dat collega’s uit dezelfde sector er de brui aan geven, dan flitst het toch even door je hoofd : gaan we te hard ? maak ik toch die fout niet, wat is er misgelopen … ??
Hallo Xavier,
Misschien nog iets aan toevoegen,
‘performantie’
Als je performant wil rijden dan kijk je recht voor u en kijk je ver
Wat rond jou gebeurt vang je op met perifeer zicht
Dat is ook zo in een onderneming :
Kijk recht voor u maw volg uw strategie en uw doenstelling
Alle hakkefieten rond jou vang je op in perifere elementen die je doelstelling niet mogen verstoren.
Maw kijk niet kort voor je , maar blijf ver kijken.
Voilà de ervaring van een gentleman driver
Succes
Thierry
Groetjes aan An
Ja, die zalige comfortabele houding en er zo tegenaan gaan wil ik wel beleven. Ik heb vooral het idee dat ondernemen hard werken is. Hier wil ik wel meer over ontdekken!